سفتازیدیم به عنوان آلاینده هدف برای تخریب الکتروشیمیایی در دو آند معمولی پایدار بعدی Ti/PbO2 – Ce و Ti/SnO2 – Sb به دلیل ماندگاری گسترده آن در محیط انتخاب شد. آزمایش‌های تخریب از طریق اسپک کردن 5 میلی‌گرم در لیتر سفتازیدیم در پساب‌های ثانویه واقعی و ارزیابی آنتی‌بیوتیک‌های باقی‌مانده یا COD به ترتیب پس از 1 ساعت و 4 ساعت الکترولیز انجام شد.
مورفولوژی، ترکیب و ویژگی‌های الکتروشیمیایی آندها مقایسه شد و نشان داده شد که Ti/SnO2 – Sb بالاترین میزان تخریب را به دلیل قابلیت تولید هیدروکسیل (·OH) برتر و Ti/PbO2 انجام می‌دهد .-Ce به عنوان پایدارترین آند ثابت شده توسط آزمایشات پایداری در 0.5 مولار H 2 SO 4 آبی با چگالی جریان آندی 1.0 A در نظر گرفته شد.
تا 99.37 درصد تخریب سفتازیدیم و 95.52 درصد حذف COD در Ti/SnO 2 به دست آمد.
آند -Sb تحت جریان 4 mA cm -1 ، در مقایسه با 75.15٪ تخریب سفتازیدیم و 83.54٪ حذف COD در Ti/PbO2 – Ce. اثرات NaCl و اسید هیومیک (HA) در الکترولیت عمدتاً مورد بررسی قرار گرفت زیرا وجود آنها می‌تواند فرآیند تخریب الکتروشیمیایی را مختل کند. نتایج آزمایش نشان داد که غلظت NaCl می تواند به طور قابل توجهی سرعت اکسیداسیون را با حذف 99% در عرض 5 دقیقه از تیمار روی Ti/SnO2 افزایش دهد.
آند -Sb، در حالی که غلظت اسید هیومیک پارامتری است که کاتالیز الکتروشیمیایی را مهار می کند.
بنابراین، راندمان تخریب سفتازیدیم خوشه‌ای در فاضلاب واقعی مورد ارزیابی قرار گرفت. آخرین منجر به شناسایی واسطه ها در طی فرآیند تخریب 150 دقیقه و یک طرح مسیر سفتازیدیم پیشنهاد شد.